نقد و بررسی فیلم جنگ داخلی 2024

نقدی بر فیلم Civil War 2024: آمریکا در آستانه فرو پاشی

دانلود فیلم جنگ داخلی Civil War 2024 دوبله فارسی

جنگ داخلی: کابوسی dystopian یا آینده‌ای محتمل؟

داستان فیلم

دانلود فیلم جنگ داخلی Civil War 2024: در آینده‌ای نزدیک، گروهی از روزنامه‌نگاران تلاش می‌کنند تا در طول یک جنگ داخلی که به سرعت در حال تشدید شدن است، زنده بمانند تا حقیقت را گزارش کنند اما…

تحلیل فیلم جدید جنگ داخلی 2024

هر انتظاری که از یک فیلم از الکس گارلند داشته باشید، او همیشه چیزی فراتر از انتظار شما ارائه می‌دهد. “جنگ داخلی” نیز از این قاعده مستثنی نیست. این فیلم که ساعات اندکی قبل از انتشار این نقد در آمریکا به نمایش درآمد، از همان ابتدا بحث‌برانگیز بوده است. من منتظر خواندن همه نظرات موافق و مخالف هستم، حتی اگر به نظر برسد هر دو گروه با فرضی ساده‌انگارانه کار می‌کنند که این فیلم یکی از سه حالت زیر است: (1) یک تاریخ جایگزین از آینده‌ای که ایالات متحده تقسیم شده و به عنوان یک هشدار عمل می‌کند؛ (2) یک مجموعه پر از رنج و عذاب بدون مغز که بخش زیادی از قدرتش را از تصاویری شبیه به نسل‌کشی و یا لینچینگ می‌گیرد اما از جزئیات سیاسی می‌گریزد تا به تندروها توهین نکند؛ یا (3) یک نمایش فوق‌العاده بصری با خشونت شدید که ممکن است پیام مهمی داشته باشد یا نداشته باشد، اما قطعاً روی یک سیستم سرگرمی خانگی گران‌قیمت بسیار جذاب به نظر خواهد رسید و صدا خواهد داد.

در حقیقت، “جنگ داخلی” بیشتر یک آزمایش فکری درباره اخلاقیات خبرنگاری است، که در آینده‌ای در ایالات متحده رخ می‌دهد اما یادآور فیلم‌های کلاسیکی درباره خبرنگاران غربی است که سقوط کشورهای خارجی را پوشش می‌دهند، مانند “سال زندگی خطرناک”، “سالوادور”، “تحت آتش”، و “به سارایوو خوش آمدید”.

شاید فکر کنید چقدر عجیب است. و در تئوری، عجیب است. اما وقتی “جنگ داخلی” را تماشا می‌کنید، این فیلم به طرز قانع‌کننده و نگران‌کننده‌ای تاثیرگذار است. این یک فیلم فوق‌العاده است که نیروی حیات خودش را دارد. هیچ چیز دیگری شبیه آنچه گارلند ساخته نیست. این فیلم شبیه هیچ فیلم دیگری که تاکنون ساخته شده نیست، حتی اگر انعکاسی از ده‌ها فیلم (و رمان) دیگر داشته باشد که به نظر می‌رسد تخیل فیلمساز را تغذیه کرده‌اند.

به طور خاص و بسیار اصیل، “جنگ داخلی” تصویری از ذهنیت خبرنگاران محض است، افرادی که کمتر به توضیح اینکه چیزها “چه معنی دارند” (به شیوه یک نویسنده سرمقاله یا “تحلیل‌گر”) علاقه‌مندند و بیشتر به دنبال این هستند که خبر را قبل از رقبا به دست آورند، به هر وسیله‌ای که لازم باشد. خواه خبر به شکل یک داستان نوشته شده باشد، یک بخش خبری تلویزیونی، یا یک عکس ثابت که جایزه پولیتزر را ببرد، جستجو برای خبر هدفی به خودی خود است و با هجوم عظیم دوپامین که از قرار گرفتن در معرض خطر ناشی می‌شود، گره خورده است. خبرنگاران جنگی وسواسی که به ندرت به کشورهای خود باز می‌گردند، به تأثیر واقعی دنیای سیاسی خشونتی که ثبت می‌کنند اهمیت نمی‌دهند، یا آن را برای تمرکز بیشتر به طور جداگانه نگه می‌دارند.

شخصیت‌های اصلی “جنگ داخلی” چهار خبرنگار هستند. فیلم آنها را در حالی معرفی می‌کند که در نیویورک در حال پوشش دادن یک درگیری هستند که به نظر می‌رسد بین نیروهای پلیس دولتی و اعضای خشونت‌طلب مخالف باشد (ما باید بسیاری از چیزها را حدس بزنیم زیرا گارلند شما را مستقیماً به عمق ماجرا می‌اندازد، همان‌طور که هسکل وکسلر در “کول مدیوم” که درباره یک فیلمبردار خبری بود که اعتراضات ۱۹۶۸ شیکاگو را پوشش می‌داد، انجام داد). کیرستن دانست در نقش لی، یک عکاس خبری افسانه‌ای سفیدپوست زن بازی می‌کند که شبیه نامدارش لی میلر است. او با یک خبرنگار متولد آمریکای جنوبی به نام جوئل (واگنر مورا) شریک است. هر دو برای خبرگزاری رویترز کار می‌کنند و به سمی (استفان مک‌کینلی هندرسون)، یک خبرنگار مسن آفریقایی-آمریکایی که برای “باقی‌مانده نیویورک تایمز” می‌نویسد، علاقه‌مند هستند؛ او به آرامی با عصا راه می‌رود، که در پوشش اعتراضات و نبردها قطعاً یک ضعف است.

دانلود فیلم جنگ داخلی Civil War 2024 دوبله فارسی

گروه یک عضو چهارم به نام جسی (کیلی اسپینی، بازیگر نقش اصلی “پریسیلا”) پیدا می‌کند، که نسخه‌ای جوان‌تر از لی است و او را ستایش می‌کند. جسی جوئل را که به شدت مشروب می‌نوشد و در جستجوی ماجراجویی است، مسحور می‌کند و به سه‌نفره می‌پیوندد تا به واشنگتن دی.سی. بروند به امید مصاحبه با رئیس‌جمهور (نیک آفرمن) قبل از تسلیم شدن به نیروهای نظامی چیزی به نام WA یا اتحاد غربی. WA شامل شبه‌نظامیان کالیفرنیا و تگزاس (با پشتیبانی ثانویه از فلوریدا، که ظاهراً یک گروه جدایی‌طلب دیگر است که ارزش‌های WA را به اشتراک می‌گذارد) است.

اولین تریلر کامل “جنگ داخلی” به گونه‌ای تحلیل شد که گویی خود فیلم است نه یک تبلیغ برای آن (اتفاقی عجیب در “گفتمان فیلم” امروزی، همان‌طور که هست). اما فیلم واقعی از نظر سیاسی دقیق‌تر و قابل قبول‌تر از آنچه واکنش‌های اولیه گفته بودند، است، حتی اگر به احتمال زیاد روش “شما قبلاً داستان را می‌دانید” گارلند (مانند نحوه نمایش کلی اشغال آمریکا در ویتنام در “غلاف تمام فلزی”) به نظر می‌رسد که برای اولین ساعت اعتراضات را تأیید می‌کند. بله، درست است، تگزاس در انتخابات ملی به جمهوری‌خواهان رأی می‌دهد و کالیفرنیا به دموکرات‌ها، اما در زمان نگارش این مطلب، کالیفرنیای شمالی به طور فزاینده‌ای تحت کنترل میلیاردرهای فن‌آور با گرایش‌های لیبرترین است و بخش زیادی از کالیفرنیای مرکزی و شرقی به جمهوری‌خواهان گرایش دارد و از دموکرات‌های کالیفرنیا متنفر است، تا جایی که خواستار “جدایی بخش‌هایی از کالیفرنیای ساحلی، از جمله منطقه خلیج، از کالیفرنیا برای تشکیل یک کشور مستقل” شده‌اند. رئیس‌جمهور به عنوان یک فاشیست توصیف می‌شود. من مطمئن نیستم چقدر باید این را به طور دقیق بپذیریم زیرا هم ترامپ و هم بایدن توسط کسانی که از آنها خوششان نمی‌آید، این‌گونه نامیده شده‌اند.

اما اگر بخواهید لیستی از اهداف “جنگ داخلی” تهیه کنید، “تشخیص مشکلات ایالات متحده آمریکا” ممکن است در پنج مورد برتر نباشد. بله، اگر بخواهید به صورت ساده‌انگارانه با فیلم برخورد کنید، می‌توانید این‌گونه برخورد کنید. اما اگر به آنچه فیلم واقعاً انجام می‌دهد توجه کنید و نه انتخاب عناصر خاصی که دیدگاه‌های خودتان را تأیید می‌کند، کار آسانی نخواهد بود. من با دستان بسته و با این انتظار که از آن متنفر باشم به تماشای “جنگ داخلی” رفتم، زیرا بسیاری از فیلم‌های معاصر درباره سیاست‌های آمریکا توسط فیلمسازان خارجی به نظر می‌رسد که دیدگاه خود را از سرمقاله‌های نیویورک تایمز و توییت‌های بد قرض گرفته‌اند. این فیلم پیش‌فرض‌های من را واژگون کرد.   

از نظر “شوک آینده”، گارلند، یک انگلیسی، با اجتناب از جزئیات یا صحبت از پشت، به طور بدبینانه عمل نمی‌کند. او متن را زیر متن پنهان می‌کند، به نام خلق یک تجربه جذاب اما قابل باور، تا اینکه متن از طریق صفحه نمایش توسط جسی پلمونس که یک نقش کوتاه به عنوان سربازی که ممکن است یا ممکن است افسر جبهه غربی نباشد اما قطعاً یک انگل بر بقایای بدنه سیاسی است، منفجر می‌شود. این جهنمی نرم‌صدا و بدجنس گروه وحشت‌زده خبرنگاران (که شامل دو زن سفیدپوست، یک مرد سیاه‌پوست متولد آمریکا، و یک مهاجر آمریکای جنوبی، به علاوه یک آمریکایی آسیایی و یک مهاجر چینی که به آنها در مسیر پیوستند) را با تمامی لطافت یک پلیس نژادپرست سفیدپوست جین هکمن در نقش پاپای دویل در “ارتباط فرانسوی” که به خاطر تفریح سیاه‌پوستان را ترسانده بود، بازجویی می‌کند.

یک خط کوتاه از دیالوگ نشان می‌دهد که لی با گرفتن عکسی برنده جایزه از چیزی به نام “قتل عام آنتیفا” معروف شده است وقتی جسی بسیار جوان بود.

دانلود فیلم جنگ داخلی Civil War 2024 دوبله فارسی

با ما همراه باشید با نقد و برررسی فیلم جنگ داخلی Civil War 2024

“قتل عام آنتیفا” در ابتدا به گونه‌ای مطرح می‌شود که شما را به این فکر می‌اندازد که آیا گارلند امیدوار است که مترقی‌ها فرض کنند این ضد فاشیست‌هایی بودند که توسط تندروها کشته شدند، اما تندروها فرض کنند که برعکس بوده است. با توجه به اجرای شیطانی و شوم پلمونس و پایان ناامیدکننده و در نهایت سردکننده (که در جریان کودتای ناموفق در واشنگتن رخ می‌دهد)، من فکر می‌کنم واضح است که چه اتفاقی افتاده است. اما برداشت شما ممکن است متفاوت باشد.

با این حال، این شخصیت‌ها دائماً برای یکدیگر توضیح نمی‌دهند و دنیا را به بیننده توضیح نمی‌دهند زیرا این کاری نیست که مردم در زندگی واقعی انجام می‌دهند، خواه تلاش کنند انقراض جمعی در غزه یا اوکراین را تحمل کنند یا تحت یک دیکتاتوری نظامی در آرژانتین یا میانمار بمانند. در واقع، یکی از جنبه‌های جذاب (یا اگر آن را دوست ندارید، گیج‌کننده) “جنگ داخلی” این است که اغلب مانند یک مصنوع تحریف شده در دنیای ما از فرهنگی محبوب آینده‌ای بازی می‌کند که تصمیم گرفته زمانش برای یک فیلم “بیانیه بزرگ” به سبک “اینک آخرالزمان” یا “غلاف تمام فلزی” فرا رسیده، اما برای مردمی که یک جنگ داخلی آمریکایی را به یاد می‌آورند و به اندازه کافی دیدگاه دارند تا خریدن بلیطی برای یک فیلم پرفروش درباره آن را در نظر بگیرند.

گارلند عمدتاً به عنوان یک داستان‌سرای علمی-تخیلی شناخته می‌شود. او “28 روز بعد”، “آفتاب”، و “درد” را نوشته است، “مرا هرگز رها نکن” را از رمان کازو ایشی‌گورو اقتباس کرده است، و “فراماشینا” و “نابودی” را نوشته و کارگردانی کرده است، که همگی دارای فیزیک شدید و قابل باوری بودند که در کنار متافورها و تجربه‌های احشایی قرار داشتند. (او همچنین فیلم ترسناک مبتنی بر جنسیت “مردان” را ساخته است که برخی آن را دفاع می‌کنند اما من آن را تنها شکست او می‌دانم.) “جنگ داخلی” دقیقاً علمی-تخیلی نیست، و نمی‌توان آن را عمدتاً به عنوان “تخیلی احتمالی” توصیف کرد، اگرچه تحت آن چتر قرار می‌گیرد. دنیاسازی این فیلم استادانه است. اما دنیاسازی فیلم نیست.

من آن را به عنوان داستانی درباره خبرنگارانی که کشور خودشان در حال فروپاشی است اما همچنان به دنبال خبر هستند و مصمم به گرفتن آن حتی اگر جانشان را بگیرد، تقدیر کردم. آیا آنها خود را با ارتش هیتلر همراه می‌کردند اگر به نحوی در پشت خطوط دشمن در آلمان در دهه ۱۹۴۰ زنده می‌ماندند و فرصت پیدا می‌کردند؟ من آن را بعید نمی‌دانم. آنها احتمالاً به نظر بیشتر تماشاگران غیرقابل تحمل یا حداقل ناخوشایند می‌آیند – نیویورک تایمز و سایر رسانه‌های به اصطلاح “بی‌طرف” جریان اصلی در سال‌های اخیر به دلیل به نظر رسیدن که ظهور فاشیسم آمریکایی را با رویکرد “هر دو طرف” پوشش می‌دهند، تحت آتش قرار گرفته‌اند، و وقتی خبرنگاران آنها مورد انتقاد قرار می‌گیرند، اغلب می‌گویند که تنها وظیفه آنها گزارش دادن داستان است. برخی اعضای برخی حرفه‌ها این کد را دارند. اعضای دیگر مخالف هستند. هر دو گروه در “جنگ داخلی” نمایندگی شده‌اند، اما در زمینه‌ای تخیلی که می‌پرسد “آیا بالاترین تعهد داستان‌گو این است که بگوید چه اتفاقی افتاده یا جانب بگیرد؟” و سپس اجازه می‌دهد تماشاگران درباره پاسخ بحث کنند. می‌توان گفت که عنوان تنها به جنگ داخلی آینده در ایالات متحده اشاره ندارد، بلکه به جنگ داخلی درون روزنامه‌نگاری معاصر نیز اشاره دارد.

من عمداً از توصیف بخش زیادی از داستان در این نقد خودداری کرده‌ام زیرا می‌خواهم مردم بدون هیچ‌گونه پیش‌زمینه‌ای به تماشای فیلم بروند، همان‌طور که من رفتم، و فیلم را به عنوان نوعی روایت پیکارسک تجربه کنند که از صحنه‌هایی تشکیل شده که شخصیت‌ها را از نظر اخلاقی و فیزیکی آزمایش می‌کند، از یک روز و یک لحظه به بعد. کافی است بگویم که بخش نهایی همه عناصر موضوعی را به طرز وحشتناکی در هم می‌آمیزد و با لحظه‌ای از خودشناسی به پایان می‌رسد که فکر نمی‌کنم هرگز بتوانم آن را فراموش کنم.

تیزر فیلم Civil War 2024